قصص خيالية
قبل ما أبتدى أكتب اللى فى دماغى عايز أقول مقدمة سريعة عن حالتى اللى ممكن متهمش ناس كتير من اللى هيقروا ده, انا علاقتى بربنا مش فى حتة كويسة خالص و مش بكتب اللى بكتبه دلوقتى من منطلق دينى على قد ما كل شخصية هتكلم عنها فيها حتة منى, طبعاً ده مش مفهوم دلوقتى بس الدنيا هتوضح أكتر لما تبتدى تقرا. القصة الأولى: انا مش عارف أقول إيه عن نفسى بس انا مش هقول انا جامد و كده يعنى بس انا راجل بتاع شغل, قوللى مطلوب منك كذا هنجزه. انا مش قاعد في مكتب و كده, انا راجل فلاح من الآخر بشتغل في الأرض. اتعلمت التواضع من أبويا عشان إحنا كنا عيلة على قد حالنا, بس انا لما كبرت اكتشفت إن ده مكانش تواضع على قد ما هو كان عقدة صغر نفس و إن من كتر ما كنا على قد حالنا انا وصلت إنى شايف نفسى ولا حاجة. بإختصار لرغى كتير كلكم عارفينه ظهرلى ربنا قاللى انت جبار بأس و هتروح تحارب و تحرر بلدك و قعد يتحدانى إنه بأقل إمكانيات و أصغر جيش هنكسب الحرب و فعلاً ده حصل و من ساعتها صورتى عن نفسى إتغيرت إنه انا مش ولا حاجة, ده انا الشخص اللى ربنا استخدمه عشان يحرر شعبه و عمل بيه معجزة و إنى لأ ييجى منى كتير. ...